Journalist Nancy Ubert:
'Hoe ga je om met het verlies van je baby? Tientallen boeken zijn hierover geschreven. Dikwijls persoonlijke getuigenissen die niet tot de verbeelding spreken als je het zelf niet hebt meegemaakt. Mocht je het boek Sigur van Rimke van der Geest ook een egodocument noemen, vergeet dan niet om er het woordje 'literair' voor te zetten. Het boek is zoveel meer dan een aanklacht tegen het lot. De pure proza zorgt ervoor dat je moeiteloos kunt meeleven met het verhaal dat oprecht en zonder versiering wordt gedeeld. Niet alleen interessant voor lotgenoten.'
Hieronder - in volgorde van verschijningsdatum (oudste bovenaan) - vind je artikelen, reviews en radioprogramma's die over Sigur zijn verschenen:
Boekbespreking
https://www.patientervaringsverhalen.nl/collectie/sigur-voor-even-en-altijd/
Sigur - Rimke van der Geest
oktober 2022
Wat een pareltje is dit mooie, met zorg geschreven en vormgegeven boek met een ‘astronauten cover’ gemaakt door Lotte van Dijck. Deze cover verwijst weer naar een gedicht van de vader van de schrijfster. Ik heb het boek nadat ik het uitgelezen had, even laten bezinken. Er zit zoveel in, het kleurde mijn dagen. -De schrijfster heeft het voornaamste doel dat ze met het boek wilde bereiken wat mij betreft bereikt: Er staan niet alleen eerlijke, oprechte, verdrietige ervaringen, worstelingen en bespiegelingen in, maar de schrijfster maakt ook duidelijk hoezeer en hoe Sigur haar leven, dat van Jukka, Gerben en familie blijft beïnvloeden.
Veel indruk maakte op mij hoe veel verschillende ervaringen uit het dagelijks leven van de schrijfster door de geboorte en dood van Sigur werden gekleurd: plotseling overvallen worden door verdriet, rituelen, betekenisvolle objecten, al dan niet opnieuw gewenst of ongewenst zwanger raken en zoeken naar de beste manier om daarmee om te gaan. Omgaan met een ‘nieuw’ kind na Sigur, rouwen, samen rouwen en delen, kortom Sigur is er voor even en altijd.
De auteur laat zien hoe rouwen en verder leven beïnvloed worden door zowel de omgeving als de persoon zelf. Ze beschrijft hoe en waar ze leeft. In eigen stukken en gedichten komen partner Gerben, grootouders en naasten aan het woord. Ook zus, broer, kinderen krijgen een plek.
Het boek is een mooi voorbeeld om te laten zien hoe patiëntenkennis zorg kan verbeteren: er wordt gebruik gemaakt van andere egodocumenten die de schrijfster steun of herkenning hebben gegeven of haar geraakt hebben of aan het denken gezet. Ze noemt boeken van Schlikker, Adler, Truijens, Thomese, Rietberg. Op linkedIn schrijft de schrijfster in een commentaar: "Sinds ik beter begrijp hoe rouw voelt en werkt, ben ik anders in mijn werk gaan staan. Er is weinig aandacht voor rouw om een kind dat (psychiatrisch) ziek is …" In het boek staan meer beschouwende stukken over thema’s die wij bij de besprekingen van de boeken op de website benoemen: Verhelderend zijn de soorten verdriet die de schrijfster bespreekt en hoe je ermee om kunt gaan. Duidelijk wordt bijvoorbeeld dat naasten ook verdriet kunnen hebben over iets wat een geliefd persoon overkomt, maar dat er ook vele soorten van verdriet zijn. En er zijn meer thema’s die de schrijfster aankaart, soms onderwerp specifiek en ook ‘ziekte overstijgend’. Hoe belangrijk een klik met een hulpverlener bijvoorbeeld kan zijn. Het meer tobben omdat niet duidelijk is dat een klacht een bekende lichamelijke achtergrond heeft, of omdat niet alles verteld wordt. Inzien van de weerstand die eigen patiënten in de psychiatrie moeten hebben bij de patiëntenrol, doordat de schrijfster er nu zelf in zit. Kortom, lezen dit boek.
Recensie Boeken Cast
https://www.boeken-cast.nl/review/sigur-rimke-van-der-geest/
Sigur – Rimke van der Geest
10 januari 2023
Rimke van der Geest is ambulant verpleegkundige bij het vroege interventie psychose team van Amsterdam. Naast haar werk als verpleegkundige heeft ze van 2004 tot 2014 in Nicaragua ouders geholpen waarvan hun kind psychotisch was. Over deze tijd schreef Van der Geest het boek Mejor dejarlo tranquilo wat betekent ‘het beste is hem met rust te laten’.
Als Rimke en haar man Gerben elkaar ontmoetten zijn ze niet meer de jongste, ze spreken hun kinderwens uit en niet veel later is Rimke ook daadwerkelijk zwanger van een prachtig jongetje. Echter in de zwangerschap heeft Rimke al het idee dat, het zondagskind dat ze is, iets zal overkomen. Als na een heftige bevalling blijkt dat de kleine Sigur blauw en slap ter wereld komt eindigt hun blauwe wolk in een gitzwarte nachtmerrie. Slechts 16 dagen mocht Sigur leven, waarna hij op de borst van zijn vader overleed.
Van der Geest weet op een prachtige en aangrijpende manier haar verhaal te vertellen. Je wordt meegezogen in het verhaal over de zwangerschap en de strijd die de kleine Sigur in zijn slechts zestien dagen heeft moet leveren. Doordat Rimke geen blad voor de mond neemt en de lezer meeneemt in haar gevoelens en gedachten, leef je mee en zorgt het op sommige momenten voor een brok in je keel én kippenvel.
In vier hoofdstukken loost Rimke je door de geboorte en overlijden van Sigur, maar lees je ook dat ze samen met haar partner nog een kindje mogen verwelkomen, een zoon genaamd Jukka. Een worsteling voor Rimke, want ze heeft het gevoel Jukka te moeten vergelijken met Sigur. En zo heeft ze het idee dat ze Jukka tekort doet met zijn overleden broertje.
Niet alleen de gevoelens van Rimke zijn prachtig beschreven. Ook Gerben zijn gevoelens zijn duidelijk weergegeven in het boek. Hij heeft een dagboekje bijgehouden van alle momenten van Sigur. Zo kom je ook meer over zijn emoties te lezen. Ook zus Geertje schrijft zo nu en dan een prachtige mail aan Rimke om haar gevoelens en die van haar kinderen te uitte. Een hele familie die intens meeleeft met de geboorte en overlijden van Sigur.
Sigur is een prachtig, emotioneel en krachtig boek. Ik vind het onwijs knap van Van der Geest om zichzelf zo emotioneel en kwetsbaar op te stellen naar de lezers toe. Sigur, jij kleine astronaut, krijgt van mij dan ook 5 prachtige sterren.
Kim
Boekencast
Genre: waargebeurd
Uitgever: GrowingStories
ISBN: 9789493089600
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 148
Uitgave: september 2022
Met dank aan GrowingStories uitgeverij voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar
Recensie Boek Club
Sigur - Rimke van der Geest
April 2023
Sigur, geschreven door Rimke van der Geest, is een adembenemend boek dat ons meeneemt op een emotionele reis door het leven van een jongen die slechts zestien dagen oud werd. Het verhaal begint met de geboorte van Sigur en de onbeschrijflijke emoties die zijn ouders voelen wanneer ze hem voor het eerst zien. Maar al snel wordt duidelijk dat Sigur een zeer korte tijd op deze wereld Sigur, geschreven door Rimke van der Geest, is een adembenemend boek dat ons meeneemt op een emotionele reis door het leven van een jongen die slechts zestien dagen oud werd. Het verhaal begint met de geboorte van Sigur en de onbeschrijflijke emoties die zijn ouders voelen wanneer ze hem voor het eerst zien. Maar al snel wordt duidelijk dat Sigur een zeer korte tijd op deze wereld zal doorbrengen. Het boek vertelt het verhaal van de negen maanden voorafgaand aan zijn geboorte, zijn korte leven en de impact die hij had op de levens van zijn ouders en familieleden.
Van der Geest heeft een prachtig en ontroerend verhaal geschreven dat lezers zal raken en ontroeren. Het boek is geschreven met een oprechte en eerlijke stem die de emoties van de personages op een zeer realistische manier weergeeft. Het is een verhaal dat lezers zal laten nadenken over de waarde van het leven en de impact die we hebben op de mensen om ons heen.
Dit boek zal vooral aanspreken bij lezers die geïnteresseerd zijn in het lezen van ontroerende verhalen over het leven. Het is een boek dat zal resoneren bij ouders en grootouders, maar ook bij iedereen die ooit geconfronteerd is met verlies en verdriet. Het is een verhaal dat ons eraan herinnert om te waarderen wat we hebben en te genieten van elk moment dat we hebben met de mensen om ons heen.
Het feit dat Sigur nu verkrijgbaar is bij Boek Club is fantastisch nieuws voor lezers die op zoek zijn naar een hartverwarmend en ontroerend verhaal. Dit boek is een must-read voor iedereen die op zoek is naar een boek dat hen zal raken en inspireren. We raden het ten zeerste aan.
Op: https://www.oudersoverledenkind.nl/ervaringsverhaal/rimke/
“Het was genieten en lijden tegelijk”
Toen ik acht jaar werd kreeg ik een dagboekje op mijn verjaardag. Op de voorkant stond een meisje met blonde lokken, zittend in het gras. Onder het toeziend oog van mijn moeder schreef ik de eerste zinnen in het boekje. Ik beschreef wat er op mijn verjaardag was gebeurd. Mijn moeder was tevreden, maar toen ik wilde opschrijven dat we in de hooiberg hadden gespeeld, verbeterde ze me: “… en toen hebben we met blote voeten in de hooiberg gespeeld”. Was mijn moeder nu helemaal gek geworden? Dat wilde ik echt niet opschrijven, dat vond ik veel te intiem, ik schaamde me er zelfs een beetje voor. Ik heb géén idee waarom, maar ik was een kind van acht, en ik herinner me de emotie nog goed.
Dagboeken ben ik daarna blijven schrijven. Ik ontwikkelde een soort angst voor het verliezen van herinneringen. Dat tijd verstrijkt, vond ik moeilijk te accepteren. Op oudejaarsavond schreef ik op een papiertje mee met het aftellen van de laatste seconden van het jaar. 10, 9, 8, 7… ja, zelfs seconden wilde ik vasthouden. In de loop van mijn leven is deze dwangmatigheid afgenomen en nu rest er slechts nostalgie over de gebeurtenissen die achter mij liggen.
Aan het einde van mijn tienerjaren kregen mijn dagboeken een andere functie. Ik schreef om mijn emoties te reguleren, verdriet te relativeren of geluksgevoelens te uiten. Vijfentwintig dagboeken schreef ik vol, en stapels brieven over de lange reizen die ik in mijn twintiger jaren maakte.
Rond mijn dertigste nam de schrijffrequentie af. Er waren minder intense emoties, het leven kabbelde voort en wat ooit nieuw was, was nu gewoon. Stiekem verlangde ik naar een gebeurtenis die mijn leven eens goed op zijn kop zou zetten. Een nieuwe liefde bijvoorbeeld, of misschien wel een kindje krijgen. Ja, het leek me wel wat om weer eens intense blijdschap, verbazing of verwarring te ervaren. Naast het verlangen naar verandering leefde er tegelijkertijd een ongerustheid in me dat op een dag niets meer hetzelfde zou zijn. Op mijn zesendertigste schreef ik in mijn dagboek dat het leven een ‘voorgeprogrammeerd avontuur’ is, gevolgd door de woorden: “Ooit zal ook ik te maken krijgen met de ziekte of dood van een geliefde, van mijzelf, of een andere nare gebeurtenis.” Tegelijk was ik overtuigd dat ik dan vast wel een manier zou vinden om daar mee om te gaan.
Vlak voor mijn negenendertigste ontmoette ik mijn huidige vriend. Ik ervaarde geen heftige emoties zoals ik dat vooraf had verwacht bij een nieuwe liefde, maar voelde juist rust en vertrouwen als ik bij hem was. Na een half jaar wist ik het zeker, ik liet hem niet meer gaan. Hij heette Gerben en het was het prille begin van de opmars naar de gebeurtenis die mijn leven wél volledig op zijn kop zou zetten. Ons beider leven moet ik zeggen.
Twee jaar na onze ontmoeting verwachtten we ons eerste kindje. Zoon Sigur zat stevig en gezond in mijn buik en hoewel hij na veertig weken nog steeds op zich liet wachten, maakten we ons nergens zorgen over. Dit was het kind met wie we onze toekomst fantaseerden. Vlak voor zijn komst maakte ik tijdens een wandeling een gedicht voor op het geboortekaartje: “Ik denk aan jou en later, en hoe het worden zal.” Maar er zou geen later zijn met Sigur. Onze zoon overleed zestien dagen na zijn geboorte nadat bleek dat zijn hersentjes waren verwoest door zuurstoftekort vlak voor de bevalling. Het noodlot kwam als een donderslag bij heldere hemel.
In de eerste periode na het overlijden van Sigur verslond ik vele boeken over rouw en het verlies van een kindje. Tot ik op een dag zelf begon te schrijven, want zo had ik dat altijd gedaan als ik hevige emoties ervaarde. Datgene waar ik zo vertrouwd mee was, bleek een reddingsboei te zijn. In eerste instantie schreef ik om mijn frustratie en woede te temmen, later om mijn verdriet te kanaliseren en ten slotte kon ik dankzij het schrijven mijn liefde voor Sigur laten stromen. Het liefst scheef ik overdag in een cafeetje. De Amsterdamse gezelligheid ervaarde ik als troostend tijdens het terugdenken aan de gebeurtenissen. Soms waren mijn wangen nat van de tranen terwijl ik achter mijn laptop een stuk appeltaart at. Het was genieten en lijden tegelijk. Tijdens het schrijven was ik immers met Sigur bezig, en dat was wat ik het liefste wilde.
Zonder dat het een vooropgesteld plan was, ontstond er een manuscript. Ik genoot van het herlezen en herschrijven van de teksten en realiseerde me dat het manuscript interessant kon zijn voor mijn familie en wellicht in de toekomst voor het broertje van Sigur. Toen ik het manuscript na vijf jaar voor het eerst aan mensen liet lezen vond iedereen dat ik het naar een uitgever moest sturen. Dat heb ik gedaan, en dat was een succes. In 2022 kwam het boek Sigur – voor even en altijd uit. Schrijven heelt en het boek dat ontstaat is een geschenk aan jezelf, maar ik hoop ook aan anderen.