Onderstaande reacties zijn reacties op conceptversies van het manuscript. De meelezers zijn ervaringsdeskundig, dat wil zeggen: zij hebben zelf een of meer kinderen verloren.
Onderstaande reacties zijn reacties op conceptversies van het manuscript. De meelezers zijn ervaringsdeskundig, dat wil zeggen: zij hebben zelf een of meer kinderen verloren.
25 sept 2021
Uit. Wauw wauw wauw! Echt ongelofelijk goed geschreven. Je wilt dat ik kritisch ben. Onmogelijk want het is jouw/jullie verhaal! Je nam me mee, ik zat er in en voelde het in elke vezel. Dit komt misschien omdat je me terug nam in mijn eigen verhaal. Alles wat je schreef zag ik ook voor me. Ik ken de gang, ik ken het Ronald McDonald huis, ik ken het ouder-kamertje. Maar wat zo knap is, is dat iedereen die jouw verhaal leest dit voor zich kan zien op zijn manier. Je hebt het zo knap en levendig geschreven, dat is een kunst. Kan alleen maar zeggen dat je me geïnspireerd hebt! Door het lezen en de herkenning had ik steeds het gevoel een pen te pakken en mijn eigen verstopte herinneringen die naar boven kwamen op te schrijven. Bedankt dat ik dit mocht lezen en je me mee nam in jullie verhaal.
(Gaby is moeder van Gyan*, Ruby*, Djulian*, Djazz en Mexx)
20 nov 2020
Als eerste een dikke dank je wel, dat je me toelaat in je verhaal. Ik ben halverwege je manuscript en ben meer dan geraakt, het maakt emoties in me los, ik huil, ik knik in herkenning, glimlach en voel. Ben onder de indruk tot nu toe en zie steeds uit om weer verder te lezen.
Ik ga ook nog tips geven of opmerkingen want die heb ik. Deze zijn vooral gericht op passages of een algeheel gevoel. Soms zou ik meer willen lezen, nog niet vaak gedacht: “dit zou weg kunnen”
Ik ben benieuwd naar de volgende bladzijden. Wil het graag goed doen en eervol.
Ik zei vandaag tegen een verpleegkundige in ons team (die letten goed op me) dat het bijzonder is dat ik ieder woord herken en voel.
Frank is vader van Bram*, Daan en Teun*)
30 nov 2020
Zojuist heb ik je boek uitgelezen. Met pauzes, want ik merkte dat ik dit nodig had.
Het boek grijpt me erg aan door de gelijkenissen. Ik ga direct terug naar mijn eigen gevoel, ervaring en verdriet.
Soms vond ik de overgangen lastig, dan wilde ik meer over Sigur lezen en over jullie ervaringen. Dan voelde het als een commercial break op tv, zeg maar. ;-)
Wat ik ook mooi vond om te lezen zijn Gerbens dagboek notities. En de brieven van familie. Zo veel liefde. Het boek raakte me. Niet alleen de herkenbaarheid.
(Mariëlle is moeder van Anouk*, Bram en Luuk)
8 juli 2020
Je schrijft prettig, ik kon er prima doorheen komen. Het is meer dan een gemiddeld dagboek doordat je een verhalende stijl aanhoudt en zorgvuldige keuzes hebt gemaakt in chronologie en vertelperspectief. Ook enkele cliffhangers zorgen ervoor dat ik in het verhaal blijf en benieuwd ben naar het vervolg. Dat je me soms 'op de proef stelt' met een flashback of andere tussenstap geeft me het gevoel dat je me als lezer serieus neemt; ik hoef niet alleen maar te lezen 'en toen gebeurde dit en toen gebeurde dat', ik kan schakelen.
24 nov 2020
Ik ben aan het lezen en het is zo fantastisch verwoord. Ik heb besloten om af te haken. Het lukt niet om het te lezen zonder heel veel tranen, ben bang dat het mij heel diep gaat raken. Er komt zoveel zeer naar boven. Ik hoop het ooit verder te kunnen lezen.
(Angelique is moeder van ..., ..., ..., en Senna*)
26 nov 2020
Gisteren heb ik het hele verhaal uitgelezen. Wat een verdrietig, maar mooi verhaal heb je ervan gemaakt! Ik vind het altijd erg knap als mensen hun verhaal op papier weten te krijgen. En je schrijft erg fijn!
Ik had, na de eerste bladzijde, voor mezelf besloten dat het waarschijnlijk verstandiger was het eerst een keer ‘gewoon’ te lezen, dus zonder kritische (redactionele) blik. Ik moest eerst het verhaal tot me laten komen. Dat is wat ik nu dus heb gedaan. En dat heeft me maar zo’n zeven instortingen gekost! ;)
Hierna zal ik het nog een keer helemaal doornemen, maar dan meer met een redactionele insteek.
(Bouke is moeder van Hugo, Lotte* en Femke)
2 dec 2020
Ik wilde je laten weten dat ik ben begonnen met lezen, zit nu op 2/3. Het is zwaarder dan ik dacht. Misschien naïef om te denken dat ik het makkelijk zou lezen omdat ik gebeurtenissen en emoties herken maar juist daardoor is het ook confronterend en moet ik er meer tijd voor nemen dan ik had verwacht.
Sommige dingen zijn zo herkenbaar en hetzelfde, en er zijn ook momenten of gebeurtenissen in jullie verhaal waardoor ik zelf weer na ga denken over hoe dat bij ons was.
Los van dat alles wil ik je alvast een enorm compliment geven! Het is echt een heel mooi geschreven verhaal over Sigur en jullie, heb tijdens het lezen het idee dat ik erbij ben en kan dingen echt visualiseren; naar mijn idee ben je dan een goede schrijver!
(Justine is moeder van Daan* en Luuk)